Pengukuran isipadu paru-paru biasanya dilakukan sebagai bagian dari pengujian fungsi paru, yang sering diperlukan untuk orang-orang dengan gangguan paru-paru seperti asma, COPD, dan emfisema. Volume paru-paru tertentu dapat diukur semasa ujian spirometri biasa, tetapi untuk mengira sisa paru-paru memerlukan teknik khas. Isi padu paru-paru mewakili jumlah udara yang tersisa di paru-paru anda setelah menghembuskan nafas paksa (menghembuskan nafas sebanyak yang anda boleh). Isi padu paru-paru sebenarnya tidak diukur secara langsung, tetapi dapat dikira menggunakan metodologi khas. Penyakit paru-paru yang menyekat, seperti fibrosis paru, asbestosis dan myasthenia gravis dicirikan oleh penurunan jumlah paru-paru yang tinggal.
Langkah-langkah
Bahagian 1 dari 2: Memahami Isi Paru Paru
Langkah 1. Ketahui bahawa sisa paru-paru bukan isi padu pasang surut anda
Kadar pernafasan adalah berapa banyak nafas yang anda ambil dalam satu minit. Semasa kelahiran, kadar pernafasan rata-rata manusia berkisar antara 30 - 60 nafas seminit, sedangkan pada orang dewasa jauh lebih rendah pada 12 - 20 nafas seminit. Volume pasang surut adalah jumlah udara yang dihirup atau dihembuskan semasa pernafasan normal (pernafasan), yang berjumlah kira-kira 0,5 L pada lelaki dan wanita.
- Volume pasang surut meningkat semasa tidur nyenyak dan dengan relaksasi, tetapi berkurang dengan tekanan, kegelisahan dan serangan panik.
- Sebaliknya, jumlah paru-paru yang tersisa tidak berubah-ubah dengan keadaan kesedaran atau mood.
- Lelaki mempunyai jumlah paru-paru yang tinggal lebih tinggi kerana cenderung mempunyai badan dan paru-paru yang lebih besar.
Langkah 2. Ketahui bahawa isi padu paru-paru tidak sama dengan kapasiti sisa berfungsi
Semasa anda menghembuskan nafas sambil bernafas secara normal, isipadu udara yang tersisa di paru-paru anda disebut kapasiti sisa berfungsi, yang BUKAN isipadu sisa anda. Sebaliknya, isipadu yang tinggal adalah udara yang tersisa di paru-paru anda setelah pernafasan paksa, yang secara tidak langsung mengukur kekuatan otot pernafasan anda (diafragma, otot interkostal, dll.) Serta kesihatan tisu paru-paru anda.
- Nafas dangkal (kerana asma, misalnya) menghasilkan kapasiti sisa fungsi yang lebih besar, sedangkan jumlah paru-paru sisa yang lebih besar adalah tanda kecergasan yang baik dan tisu paru-paru yang sihat.
- Kapasiti sisa fungsi rata-rata adalah sekitar 2,3 L udara pada lelaki dan 1,8 L pada wanita.
- Sebaliknya, jumlah paru-paru residu selalu lebih rendah daripada kapasiti sisa berfungsi - 1.2 L untuk lelaki dan 1.1 L untuk wanita.
Langkah 3. Ingat bahawa jumlah paru-paru yang tinggal tidak mudah diukur
Walaupun jumlah paru-paru yang tinggal adalah jumlah udara yang tersisa di paru-paru anda setelah anda menarik nafas sepenuhnya, kenyataannya adalah mustahil untuk melakukannya sendiri. Oleh itu, isipadu paru-paru yang tersisa tidak diukur seperti volume pasang surut, misalnya; sebaliknya pengiraannya harus dilakukan melalui kaedah tidak langsung seperti pencairan litar tertutup (termasuk pencairan helium), pencucian nitrogen dan plethysmography badan.
- Sekiranya tidak ada ujian khas, jumlah paru-paru yang tersisa dapat dianggarkan berdasarkan perkadaran jisim badan atau kapasiti vital, serta tinggi badan, berat badan dan usia seseorang; namun, anggaran ini tidak tepat dan tidak berguna untuk menentukan penyakit paru-paru.
- Isi padu paru-paru dikurangkan dengan penyakit paru-paru yang menyekat, tetapi ia juga sedikit berubah sebagai tindak balas kepada kehamilan, kenaikan berat badan yang ketara dan kelemahan otot akibat penuaan.
Bahagian 2 dari 2: Mengira Isi Paru Paru
Langkah 1. Dapatkan rujukan kepada pakar perubatan yang boleh menjalankan ujian pencairan helium
Sekiranya doktor keluarga anda menganggap anda mempunyai penyakit paru-paru yang ketat, mereka akan merujuk anda kepada pakar pernafasan (paru-paru), juga dikenali sebagai ahli paru, untuk ujian lebih lanjut. Ahli pulmonologi boleh melakukan ujian pencairan helium. Kaedah pencairan gas lengai ini menggunakan helium untuk mengenal pasti secara langsung jumlah sisa paru-paru anda. Untuk memulakan ujian, anda akan menghembuskan nafas secara normal dan kemudian disambungkan ke sistem tertutup yang mengandungi isi helium dan oksigen yang diketahui. Setelah disambungkan, anda menghirup helium dan jumlah yang dihembuskan diukur. Perbezaan antara dua isipadu helium adalah anggaran yang tepat mengenai isi padu paru-paru anda.
- Helium adalah gas yang lengai, tidak berwarna, tidak berbau, tanpa rasa dan tidak beracun bagi paru-paru anda, jadi tidak ada masalah kesihatan yang berkaitan dengan peperiksaan ini.
- Teknik ini mungkin meremehkan jumlah paru-paru yang tersisa kerana hanya mengukur jumlah paru-paru yang berkomunikasi dengan saluran udara. Ini boleh menjadi masalah bagi pesakit dengan had aliran udara yang teruk.
Langkah 2. Pertimbangkan teknik pencucian nitrogen
Anda juga memerlukan rujukan kepada pakar pulmonologi untuk melakukan ujian ini, yang mengukur udara yang tersisa di saluran udara pengalir anda. Untuk memulakan ujian, anda akan menghembuskan nafas secara normal dan kemudian disambungkan ke spirometer yang mengandungi 100% oksigen. Anda kemudian akan menarik nafas dalam-dalam dan menghembuskan nafas sekuat yang anda boleh, dan spirometer akan mengukur jumlah nitrogen yang dihembuskan berbanding dengan jumlah isi udara yang dihembuskan. Titik separuh peratusan nitrogen yang dihembuskan membolehkan doktor mengetahui jumlah gas yang anda keluarkan, yang sama dengan jumlah paru-paru yang tinggal.
- Ingat bahawa udara yang biasanya kita hirup adalah sekitar 21% oksigen dan 78% nitrogen. Ujian ini memaksa anda untuk menghirup oksigen 100% dan kemudian mengukur jumlah nitrogen yang dihembuskan, peratusan yang telah ditentukan mewakili jumlah paru-paru yang tinggal.
- Seperti teknik pencairan helium, pencucian nitrogen juga dapat meremehkan sisa paru-paru pada pesakit dengan aliran udara yang sangat terhad.
Langkah 3. Lakukan plethysmography badan untuk ketepatan terbaik
Kaedah yang sangat tepat untuk mengukur isi padu paru-paru menggunakan plethysmograph, yang merupakan instrumen tertutup (ruang kecil yang anda duduki) digunakan untuk merakam perubahan volume organ. Setelah berada di dalam plethysmograph kedap udara - ia kelihatan seperti bilik telefon kecil - anda akan diminta untuk menghembuskan nafas, kemudian menghirup mulut yang tertutup. Semasa dinding dada anda mengembang, tekanan dalam plethysmograph meningkat, yang dikira. Kemudian anda akan menghembuskan nafas sekeras yang anda dapat melalui corong mulut. Perbezaan tekanan mewakili isi padu paru-paru anda.
- Body plethysmography menggunakan undang-undang gas Boyle (tekanan dan isipadu gas mempunyai hubungan terbalik ketika suhu tetap) untuk menentukan sisa paru-paru dan isi paru-paru lain.
- Plethysmography badan dianggap lebih tepat daripada kaedah pencairan gas untuk mengira jumlah paru-paru, terutamanya jika paru-paru tersumbat.
Petua
- Mengukur jumlah paru-paru yang tersisa dapat membantu menentukan sama ada anda menghidap penyakit pernafasan, dan jika demikian, keadaan paru-paru apa.
- Penyakit dan keadaan paru-paru yang terhad dicirikan oleh pengurangan jumlah paru-paru. Semua masalah paru-paru yang menyekat menyebabkan penurunan kepatuhan paru-paru dan / atau dinding dada.
- Masalah sekatan pada paru-paru boleh disebabkan oleh: pengurangan jumlah paru-paru (lobektomi, pemusnahan paru-paru akibat merokok); struktur yang tidak normal memberi tekanan pada paru-paru (gangguan pleura, kecacatan tulang belakang toraks, kegemukan); dan kelemahan otot inspirasi.
